Srbi pod osmanskom vlašću

Praktički odmah nakon Dušanove smrti dolazi da razgradnje srpske države na manje kneževine. Jedini koji je u tom razdoblju pokušao da vrati Srbiji staru slavu je knez Lazar Hrebeljanović. Glavna bitka sa Turcima se dogodila na Kosovu polju 1389. godine u kojoj je poginuo knez Lazar čime je završilo postojanje nezavisne srpske država pošto je njegov sin i nasljednik bio prisiljen prihvatiti tursku vrhovnu vlast. Taj sin kneza Lazara, Stefan Lazarević, dobija titulu despota od vizantijskog cara 1402. godine i potom koristeći turski građanski rat nakratko obnavlja nezavisnu srpsku državu koja će postojati sve do 1459. godine.

Pad Smedereva 1459.

Ovo je bio period nestabilnosti, obeležen vladavinom sina kneza Lazara, despota Stefana Lazarevića - pravog evropskog plemića i vojnog lidera, čak i pesnika, i njegovog rođaka Đurađa Brankovića, koji je prestonicu premestio na sever, u novoizgrađeni utvrđeni grad Smederevo. Turci su nastavili sa osvajanjima dok najzad nisu 1459. zauzeli kompletnu teritoriju Srbije nakon pada Smedereva. Te godine Srpska despotovina gubi samostalnost i pada pod punu vlast Turske. 

Mehmed II Osvajač

Srbija je bila pod osmanskom vlašću gotovo pet vekova. Turci su progonili srpsku vlastelu, odlučni da fizički iskorene društvenu elitu. Pošto je Osmansko carstvo bila muslimanska teokratija, hrišćanski Srbi su u njoj praktično živeli kao roblje - zlostavljani, ponižavani i iskorišćavani. Kao posledica, Srbi su postepeno napuštali gradske centre gde su bili zastupljeni rudarstvo, zanatstvo i tgovina, i povlačiči se u nepristupačne planine gde su živeli gajeći stoku i baveći se skromnom poljuprivredom.

Srbija nije postojala do 1804. godine, kada je počela Srpska revolucija predvođena Karađorđem.